Günün birinde, bozgun tanrısı Beran Setaou'nun sağ kolu olan Azrail görevini yerine getirmek üzere, yaratılış tanrıçası Bahar-Taraji'ın verdiği ve koruma tanrısı Baljit-Elvedin'in korumaya çalıştığı bir canı alıyor. Bunun üzerine kardeş tanrıların aralarında kavga çıkıyor ve Beran-Setaous kovuluyor. Bu halde bile Azrail ona sadık kalmaya devam ediyor.

Kapkaranlık bir yeraltı zindanında yaşayan tanrısına halâ birçok kurban getiriyor. Acı çeken bu ruhların çığlıkları ebedi karanlıkta akıl almaz bir dehşetle yankılanıyor.

Üç krallığın kahramanları, şeytan kulesinde gerçekleşen büyük muharebede tüyler ürpertici bir şekilde kükreyerek karşılarına dikilen Azrail'i yendiklerini zannediyor. Lâkin ölümün ta kendisini ebediyen kim yenebilir ki? Azrail karanlık gücüyle yeni lejyonlar topluyor. Lanetlilerin ruhlarından beslenirken de intikam almak için ant içiyor.

Savaşçılar kılıçlarına yapışan kanı silmeye fırsat bulamadan, yeraltından bir uğuldama kopuyor. Sonra bu uğuldama kulakları çınlatan bir gürlemeye dönüşüyor. Dövüşerek tüm engelleri aşan savaşçılar dışarı koşuyor ve tüyler ürpertici bir durumla karşı karşıya geliyor: yer yarılıyor ve içinden acı çeken ruhların çığlıkları eşliğinde alev ve kara dumanlar çıkıyor.